Het is zondagmiddag ongeveer 17.00u als ik een appje krijg van de vader dat de bevalling is begonnen. Ik sjees naar het ziekenhuis in Rotterdam, maar ben net te laat om Lisa geboren te zien worden. Ik kom als eerste de kamer binnen en zie twee ouders met een heel dubbel gevoel. Veel trots en veel verdriet. Ze wisten dat hun dochter niet levensvatbaar zou zijn, maar hoopten dat ze nog even zou leven. Maar helaas was dat niet zo.

Tastbare herinneringen maken en vastleggen
Al snel komen de opa’s en oma’s met de trotse broers ook aan in het ziekenhuis. Wat een intense verdrietige, maar ook mooie momenten. Ik probeer me zoveel mogelijk te verbergen en vast te leggen wat er op dat moment gebeurd. Het is namelijk het enige wat ze aan tastbare herinneringen kunnen maken.   De ene broer roept: “De baby is er! Komt die uit jouw buik??!”, de volgende denkt aan de navelstomp te zien dat het een jongetje is haha.

Thuis filmen bij stilgeboren kindje
Later die week kom ik nog een keer bij ze thuis. Mama Elise heeft echt een práchtig kamertje gemaakt voor Lisa en daar maken we (er is ook een fotograaf) veel beelden. Van de details in de babykamer, van de handjes en voetjes van Lisa, haar broers met haar op schoot, een boekje voorlezen en nog veel meer. Kostbare momenten die helaas niet vaker terug gaan komen.

Begrafenis laten filmen
Op de dag van de begrafenis ben ik er weer en film ik alle speeches die gedaan worden, de gang naar het graf en de begrafenis zelf. Thuisgekomen verzamel ik de muziek die daar werd afgespeeld en mix ik het met eigen nummers die passend zijn onder de film.

Herrinneringsfilm
Als je kindje stilgeboren wordt, heb je maar één week om zoveel mogelijk beelden te maken. En dan ben je ook nog eens net bevallen en zit je vol hormonen. Op het moment zelf denk je misschien: moet dat allemaal gefilmd worden. Maar als ik dan hoor van alle ouders waar ik heb gefilmd, dat ze de film zo vaak afspelen, denk ik: ‘Jah, je kunt het beter maar gewoon doen. Just to be sure’.

“Dit is zo bizar Hester!! Zo prachtig mooi, met tranen zitten we hier….. Geen woorden voor…. Het is een prachtige herinnering geworden … En het is goed om weer terug te zien. Sommige momenten vergeet je dan toch een beetje.”